ခ်စ္ရဲခဲ့၍ ပြင့္ရဲရမည့္ ပန္းတစ္ပြင့္

ေႏြညရဲ႕ ျပတင္းေဘးမွာ
ငါ ထိုင္ေငးေနလိုက္တာ
ဟိုးအေဝးက လင္းလက္မွဳတစ္ခုနဲ႔
မင္းပံုရိပ္ေလးပဲ ထင္လာျပီး
ပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ မင္းအသံကိုလည္း
ငါ့ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြက ဒူးေထာက္လို႔ ...

မင္းရဲ႕ ရက္စက္မွဳတိုင္းကို
ငါ မေမ့ႏူိင္ခဲ့ဘူး ခ်စ္သူ
ဒဏ္ရာကိုပါ ေသသပ္စြာမခ်ဳပ္မိခဲ့ေတာ့
အတိတ္နဲ႔အခုမွာ မင္းျပဳတဲ့ စြခ်က္တိုင္း
ေသြးခ်ည္ေတြ တစစပြင့္ထြက္လို႔
ငါ့ႏွလံုးသား သ႑ာန္မဲ့လို႔သြားျပီ

ေလာကၾကီးေပးတဲ့ လက္ေဆာင္မွာ
အလြမ္းေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ငါ့အတြက္ မရွိေတာ့ပါဘူး ခ်စ္သူ
ေရာင့္ရဲမွဳနဲ႔ ျပည့္စံုႏူိင္ဖို႔ပဲ
ငါဟာ
ေရတစက္ ေနတျခည္ ေလတခ်က္နဲ႔သာ
ပြင့္ရမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္ေပါ့ ...

ခ်စ္ရဲခဲ့မေတာ့ ငါ ပြင့္ရဲရဦးမေပါ့ ခ်စ္သူရယ္ ...။

- ျမတ္သြယ္ -